Fabrizio Poggi & Band club: CC De Werft |
Fabrizio Poggi is niet bepaald een veelvraat wanneer het concerten in België aanbelangt. Toch is deze Italiaanse virtuoos op de bluesharp één van de weinigen die zich zo intens kan inleven in de blues. En toch kan je zo maar niet naast hem kijken. Met 20 albums op zijn naam en nog eens 4 boeken die hij schreef speelde Fabrizio Poggi al met namen als The Blind Boys Of Alabama, Sonny Landreth, Charlie Musselwhite, Ronnie Earl, Kim Wilson, Eric Bibb, Ruthie Foster, Otis Taylor…en zo zou ik nog wel een tijdje kunnen verder gaan. Begin vorig jaar konden we deze ‘harper’ nog zien aan de zijde van Guy Davis maar nu staat hij op de planken als frontman met een eigen band. Die band heeft hij voor deze concerttour in België samengesteld met muzikanten van eigen bodem. De bezetting die hem bijstaan bestaat uit Geert Hellings op gitaar, Nicolas Rombouts op de bas, Antoon Offeciers op percussie en accordeon en Katleen Scheir op percussie en als backing vocal. Fabrizio zit in België in het boekingskantoor 'Salmon Bookings', het huis waar ook o.a. Guy Davis en Steven Troch zich thuis voelen.
De grote zaal in CC De Werft werd vanavond getransformeerd in een sfeer waar spirituals en blues te samen komen. Zeer ‘close’ staan de bandleden rondom Fabrizio Poggi geschaard zodat geen enkel noot ongecontroleerd de zaal zal kunnen worden ingestuurd. Gehuld in een atmosfeer van stilte en mystiek komen de vertolkers van vanavond plaats vatten en zonder al te veel poespas beginnen ze met wat wel Fabrizio zijn lijfspreuk moet zijn…’If You Don’t Like The Blues, You Have a Hole in Your Soul’ en dit statement zal vanavond wel door iedereen worden beaamd. A black soul in a white body…is the soul of a man. Religie is een sfeer die hier het ganse concert zal aanwezig blijven en daar zorgt al zeker het volgende nummer voor. ‘Needed Time’ is een oude traditional waarvan de voornaamheid terug in de spotlights kwam te staan toen Lightnin’ Hopkins dit nummer in 1950 op plaat wist te zetten. Nog zo een traditional is de Afrikaans-Amerikaanse spiritual ‘You Gotta Move’ en ik geloof steevast dat op deze vrijdagavond de geestelijke vader van Geel Een belangrijk deel van de show van deze Fabrizio Poggi is zeker en vast de interactie met het publiek en dat zit hier vanavond wel goed. Zonder enige moeite weet deze Italiaanse story-teller de menigte op zijn hand te krijgen en wordt het handengeklap een vast onderdeel van de avond. Opmerkelijk zijn de leden van de band die hem hier vergezellen want ook zij weten precies hoe hun in te leven in deze spirituele blues. ‘It’s Nobody’s Fault But Mine’ van Blind Willie Johnson krijgt hier door de ‘performance’ van deze Fabrizio Poggi een heel andere betekenis want door de beleving van dit nummer voelen we ons opeens door schuldgevoelens bevangen, of hoe een ‘outstanding artist’ als deze samen met zijn bandoneon en bluesharp je mee kan nemen in de geest van een religie. Met ‘Save Me Jesus (Save Me Lord)’ wordt dan diegene die nog niet overtuigd is na vanavond een ‘true believer’ in de ruime zin van het woord. Tijd om Katleen Scheir aan het werkt te laten en dat doet ze perfect bij het brengen van deze ‘The Wayfaring Stranger’ waarmee ook zij ons terug weet te brengen naar het begin van de 19de eeuw…I’m only going over Jordan, I’m only going over home. Tijd voor Fabrizio om zijn soulmate in de bloemetjes te zetten en dat doet hij met ‘Song For Angelina’ en ik zie naast me de echte Angelina al glunderen. Helaas vliegt de tijd wanneer je zo intens wordt meegenomen op een reis van prachtige spirituals en hemelse gospelblues. 'I Heard The Angels Singing' moet dan het orgelpunt worden van vanavond en...just when I tought my soul was lost, I heard the angels singing of waren het Fabrizio Pogggi, Katleen Scheir, Nicolas Rombouts, Antoon Offeciers en Geert Hellings? Zonder een 'encore' laten we deze Fabrizio niet gaan en daarmee bedankt hij ons met 'Amazing Grace! Bedankt Fabrizio een man die met enorm veel eigenheid zijn ziel weet bloot te leggen.
|
uit zijn pastorie zal worden gezogen richting De Werft. Beklijvend mooi is ook zijn versie van 'I Shall Be Released' en daar hebben we hier nu eens niet Bob Zimmerman of 'The Band' voor nodig want de 'verlossing' is nabij.
more pics on
|
